Η Αγγελική Νικολοπούλου μίλησε ανήμερα των 100ών γενεθλίων του συλλόγου για τις εμπειρίες της και τα συναισθήματα που είναι μέλος του συλλόγου αλλά και τις ιδιαίτερες στιγμές που έχει ζήσει ως αρχηγός της ομάδας μπάσκετ Γυναικ΄ων.
Δείτε όσα δ΄ηλωσε η Αγγελική Νικολοπούλου:
-100 χρόνια Ολυμπιακός! Πως νιώθεις που είσαι μέλος αυτού του συλλόγου;
«Είναι μια πραγματικά ιδιαίτερη χρονιά για όλους τους αθλητές, τις αθλήτριες και τα μέλη του συλλόγου, πόσο μάλλον για μένα, που είμαι κομμάτι αυτής της οικογένειας τα τελευταία οκτώ χρόνια. Ο Ολυμπιακός μετράει ήδη εκατοντάδες τίτλους και μπορούμε να λέμε όλοι μας περήφανα, ότι είμαστε ένας από τους μεγαλύτερους πολυαθλητικούς συλλόγους στην Ευρώπη. Το ότι μπορώ κι εγώ να βάζω το λιθαράκι μου σε μια τέτοια βαριά ιστορία, είναι κάτι που με κάνει να νιώθω ιδιαίτερη τιμή και ευλογία».
-Ακούς «Ολυμπιακός». Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό;
«Ο δαφνοστεφανωμένος! Από μόνο του ενεργοποιεί τόσα συναισθήματα και αυτό είναι που το κάνει τόσο μοναδικό. Γιατί τα συναισθήματα της αγάπης, της οικειότητας, του πάθους και της δίψας για διάκριση, σίγουρα δεν μπορείς να τα αποκομίσεις παντού».
-Με μία λέξη, πως θα περιέγραφες τον Ολυμπιακό;
«Μαχητής».
-Οκτώ χρόνια στην ομάδα. Πως είναι τα χρόνια σου στον Ολυμπιακό;
«Τα χρόνια μου στον Ολυμπιακό είναι γεμάτα! Αυτά τα οκτώ χρόνια που είμαι στην ομάδα, έχω περάσει από πολλά συναισθήματα και έχω βιώσει πολλές καταστάσεις. Συναισθήματα χαράς, στενοχώριας, ανυπομονησίας, άγχους, στήριξης, αγάπης! Αλλά έχω βιώσει και καταστάσεις που μπορώ να πω ότι με βοήθησαν να αποκομίσω πολλά. Μεγάλωσα και ωρίμασα, μέσα από την πορεία μου στην ομάδα».
-Θυμάσαι την ημέρα που ήρθες στον Ολυμπιακό;
«Ναι, τη θυμάμαι! Είχα να διαλέξω για το αν θα φύγω στο εξωτερικό ή αν θα μείνω στην Ελλάδα, να παίξω μπάσκετ. Για πολλούς η απόφαση μου ήταν λάθος. Οκτώ χρόνια μετά, θα πω, ότι δεν τη μετανιώνω αυτήν μου την απόφαση και αισθάνομαι δικαιωμένη που έμεινα και στήριξα την ομάδα και η ομάδα στήριξε εμένα και στα εύκολα και στα δύσκολα».
-Η πιο ξεχωριστή σου στιγμή με τον Ολυμπιακό;
«Ατομικά, η πιο ιδιαίτερη και ξεχωριστή στιγμή για μένα ήταν το 2019, που αναδείχθηκα MVP στον τελικό του Κυπέλλου. Ομαδικά, πάλι η ίδια χρονιά, που περάσαμε για πρώτη φορά στην ιστορία της ομάδας στους ομίλους της Euroleague, κάναμε κάποιες νίκες και σταθήκαμε ευπρεπώς. Η χρονιά έκλεισε με νταμπλ στην Ελλάδα και με ένα αίσθημα ολοκλήρωσης για όλους μας».
-Το τρόπαιο που θα θυμάσαι περισσότερο;
«Το τρόπαιο που θυμάμαι και θα θυμάμαι περισσότερο είναι το Κύπελλο του 2022. Είναι συνδεδεμένο με μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου, το χαμό του παππού μου. Ναι μεν δεν το χάρηκα έτσι όπως θα ήθελα, αλλά είναι αφιερωμένο στον άνθρωπο που με μεγάλωσε και του χρωστάω τόσα πολλά».
-Ποιο είναι το όνειρο που έχει με την ομάδα;
«Η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου! Αυτό είναι το μεγαλύτερο όνειρο που έχω».
-Ποια είναι η αγαπημένη σου συμπαίκτρια;
«Χωρίς να θέλω να αδικήσω καμία συμπαίκτριά μου όλα αυτά τα χρόνια, θα πω την Άννα Σπυριδοπούλου. Έχουμε κοινή πορεία στην ομάδα οκτώ χρονια τώρα, βρισκόμαστε μέσα στο γήπεδο με κλειστά μάτια και σαν πιο παλιές, προσπαθούμε να μεταδώσουμε στις καινούργιες παίκτριες το mentality αυτής της ομάδας και το τι εστί Ολυμπιακός».
