To δικό τους Ευρωμπάσκετ, τα αστέρια που φεύγουν και η ερημιά της πλατείας
Το Ευρωμπάσκετ έχει μπει στην τελική του ευθεία και το βλέπεις με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Από την άλλη, τα ξαναείπαμε, είναι σαν μην γίνεται μεγάλη διοργάνωση σε αυτήν την τεράστια «διπλή» πόλη. Η δική τους Γερμανία ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει «μία από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου και έναν από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου» σύμφωνα με τον προπονητή της οικοδέσποινας, Γκόρντι Χέρμπερτ, αλλά τουλάχιστον μία μέρα πριν, επικρατεί μια κάποια «νέκρα».
Η ελληνική ομάδα έκανε τη δική της δουλειά πάντως. Οι παίκτες προπονήθηκαν στην Μαξ Σμέλινγκ Αρένα σε μια προπόνηση που ειπώθηκαν πράγματα, αλλά περισσότερο οι παίκτες βρήκαν το χρόνο και το γήπεδο να κάνουν τα πράγματα που χρειαζόταν ο καθένας. Ο Δημήτρης Ιτούδης έχει την τεράστια εμπειρία να γνωρίζει τι σημαίνει πίεση, αλλά και αποσυμπίεση. Όπως και οι παίκτες… Γνωρίζουν τι σημαίνει πίεση, τι σημαίνει σειρά τελικών, αλλά και τι θα σημαίνει μία νίκη αύριο. Σε ένα γήπεδο που αναμένεται να έχει και πάλι αρκετούς Έλληνες.
Το να περιμέναμε να δούμε τις ουρές έξω από τα εκδοτήρια του ΣΕΦ τον Ιούνιο του 1987 θα ήταν ουτοπικό έτσι κι αλλιώς, αφού τα περισσότερα γίνονται ηλεκτρονικά. Ένα «κλικ» από τον καναπέκ και την έκλεισες τη θεσούλα σου. Ελάχιστοι έφτασαν σήμερα ως τα εκδοτήρια στην Mercedes Benz Arena, στην Mercedez Platz. Γιατί, ναι, και η πλατεία δική της είναι και όπως μάθαμε και όλη η γύρω περιοχή. Επενδύσεις… Όπως προσπαθεί και ένα κομμάτι των Γερμανών να επενδύσει στο μπάσκετ. Επί ματαίω θα πείτε αφού το ποδόσφαιρο κρατά τα σκήπτρα στη χώρα και θα συνεχίσει να τα κρατά, ακόμη κι αν τα μπασκετικά γήπεδα γεμίζουν.
Γεμάτο αναμένεται να είναι και το γήπεδο αύριο όπως εκτιμούν εδώ οι Γερμανοί διοργανωτές, που μία δύο γκέλες τις έχουν κάνει με το θέμα «εισιτήρια». Ελπίζουμε να μην τριτώσει το… κακό, αφού δεν είναι και λίγοι οι Έλληνες που μένουν στο Βερολίνο ή σε άλλες πόλεις της Γερμανίας και θέλουν να βρεθούν στο γήπεδο. Χθες είχε από Στουτγκάρδη, Μπάμπεργκ, Φρανκφούρτη, Κολωνία… Και δεν τους ρωτήσαμε και όλους. Η εικόνα όμως ήταν ξεκάθαρη.
Ήρθαν για την Εθνική Ομάδα, ήρθαν και για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Οι φανέλες του ήταν η απόλυτη πλειοψηφία στην εξέδρα, είτε ήταν της Εθνικής, είτε των Μιλγουόκι Μπακς στις διάφορες εκδοχές της. Ακόμη και στη city edition. Είναι ένα από τα αστέρια που παραμένουν άλλωστε. Για σκεφτείτε το. Από την κεντρική αφίσα της FIBA αν αρχίσετε να βάζετε Χ πόσοι θα μείνουν. Γιουλ και Σενγκέλια δεν έφτασαν ποτέ. Σατοράνσκι, Οσμάν, Βαλαντσιούνας και –η μεγαλύτερη έκπληξη- Γιόκιτς έχουν ήδη επιστρέψει στις πατρίδες τους! Τι μένει; Ο Γιάννης, ο Λούκα, ο Σρέντερ, ο Γκομπέρ και αίφνης ο Μέλι! Ο οποίος, μην κοιτάτε τους αριθμούς, έκανε εξαιρετική δουλειά με τον Γιόκιτς και η άμυνα που έπαιξε πραγματικά αξίζει κάποιος να την χειροκροτήσει. Απίστευτες μάχες μέχρι να αποβληθεί με πέντε φάουλ!
Και να σημειωθεί και μια μάχη ακόμη που έδωσε: Όταν προσπάθησε να κρατήσει μακριά από το παρκέ τον προπονητή του, ο οποίος είχε αποβληθεί με δύο τεχνικές ποινές, αλλά ήθελε να μπει να πανηγυρίσει με τους παίκτες του. Μέχρι σηκωτό τον πήρε τον Ποτζέκο ο Μέλι και πάλι δεν κατάφερε να τον κουμαντάρει! Ούτε ο Ντατόμε που επιστρατεύτηκε στη συνέχεια τα κατάφερε. Πείστηκε με τα πολλά και τελικά ξέσπασε στον Γιάννη (ένας είναι ο Γιάννης) που βρέθηκε στο δρόμο του.
Όλη αυτή η τρέλα εκτυλίσσεται μέσα στο γήπεδο. Και για λίγη ώρα έξω από αυτό στην πλατεία μέχρι να αποχωρήσουν όλοι. Σήμερα πάντως η πλατεία ήταν πιο έρημη από ποτέ. Ελάχιστος κόσμος, έως καθόλου και μια πινακίδα εκεί στη μέση όρθια. Με τέσσερις παίκτες που παραμένουν όρθιοι! Γιάννης, Λούκα, Γκομπέρ, Σρέντερ.. Να δούμε πόσοι θα είναι ακόμη «όρθιοι» μετά και τους αυριανούς αγώνες.
