Παυλοπούλου: «Η καλύτερή μου χρονιά, η πιο μεστή θα έλεγα, γιατί ανακάλυψα τον εαυτό μου»

Για την κατάκτηση του πρωταθλήματος Ουγγαρίας, με την φανέλα της Σοπρόν, μίλησε στο EOK WEB Radio η Πηνελόπη Παυλοπούλου.

Αναλυτικά η Ελληνίδα γκαρντ μίλησε:

Για την κατάκτηση του τίτλου: «Ήταν πολλά τα συναισθήματα γιατί την περασμένη βδομάδα βρεθήκαμε πίσω με 1-2 τη σειρά. Είχαμε κερδίσει το 1^ο ματς με πανηγυρική εμφάνιση και λέγαμε όλοι ότι μπορεί και να το πάρουμε φέτος το πρωτάθλημα, γιατί παίζαμε απέναντι σε μια ομάδα επιπέδου Ευρωλίγκας. Στο 2^ο και το 3^ο ματς χάσαμε και, μάλιστα, με 30 πόντους στο 2^ο, κάτι που μας έριξε πολύ την ψυχολογία και αυτό φάνηκε και στον 3^ο αγώνα. Πραγματικά ήμασταν… τελειωμένες μετά την ήττα στην έδρα μας. Γυρίσαμε στα αποδυτήρια μετά την ήττα στο Game 3, συζητήσαμε μεταξύ μας, μας μίλησαν οι προπονητές και άλλαξε τελείως η ψυχολογία μας. Πήγαμε στο Μίσκολτς, κερδίσαμε με μπάζερ-μπίτερ και στον τελευταίο αγώνα το θέλαμε από την αρχή και φαινόταν σε όλο το ματς ότι θα το κατακτήσουμε εμείς το πρωτάθλημα».

Για τα συναισθήματά της μετά την επιτυχία: «Ήταν πραγματικά πάρα πολύ ωραίο. Όταν τελείωναν τα τελευταία δευτερόλεπτα θυμάμαι να λέω μέσα μου “Παιδιά, το πήραμε, τα καταφέραμε”, μετά να συγκινούμε και να μην έχω συνειδητοποιήσει τι κάναμε. Είναι συγκίνηση, δικαίωση, χαρά».

Για τη δυσκολία του να κερδίσεις στην έδρα της Μίσκολτς: «Είναι πολύ “καυτή” έδρα. Μου θύμισε πάρα πολύ τον “Τάφο του Ινδού”, με μόνη εξαίρεση ότι δεν υπάρχει ο καπνός. Είναι… εχθρική η ατμόσφαιρα, ειδικά απέναντι στη Σόπρον που θέλουν πάντα να την κερδίζουν γιατί είναι στην κορυφή πολλά χρόνια. Ήταν γεμάτο το γήπεδο, κοιτούσα γύρω μου και το θαύμαζα αυτό που συνέβαινε για ένα σπορ που αγωνίζονται γυναίκες. Ο κόσμος ήταν πολύ παθιασμένος, συντονισμένος, οργανωμένος. Στο τέλος, με τον τρόπο που κερδίσαμε κιόλας, όπως πηγαίναμε προς τα αποδυτήρια μάς πετούσαν μπύρες, μας έφτυναν, μιας και περνούσαμε κάτω απ’ τους οργανωμένους. Μάλιστα, έγινε και ένα άσχημο περιστατικό με την Team Manager μας, όπου καθόταν κοντά στην κερκίδα και κάποιος της τράβηξε το μαλλί. Ήταν απίστευτα πράγματα».

Για τη συνεργασία της με τον προπονητή της ομάδας, Ντέιβιντ Γασπάρ: «Μου άρεσε πάρα πολύ η φιλοσοφία του. Ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα, συγκεκριμένα, προσαρμοζόταν και μέσα στο παιχνίδι και σε μια σειρά αγώνων, μπορούσε και άλλαζε το πλάνο του. Μου είπε κι εκείνος πως στις ομάδες συμβαίνει κάπως και δεν αξιοποιούνται όλες οι παίκτριες στο έπακρον. Εγώ του είπα ότι ένας απ’ τους λόγους που δεν έφυγα ήταν εκείνος. Είχα πιστέψει πολύ στη φιλοσοφία του και μας κρατούσε εκεί όλες. Είχαμε επενδύσει και ψυχολογικά στην ομάδα, στο πλάνο του. Εμένα μού άρεσε πάρα πολύ ότι, εκεί που δε μας πίστευε κανείς απ’ έξω και όλοι μάς είχαν τελειωμένες, αυτός γύρισε και μας είπε “Εγώ είμαι ονειροπόλος. Μη με αφήσετε να ξυπνήσω. Πιστεύω ότι μπορούμε να το γυρίσουμε και να κάνουμε κάτι σπέσιαλ”».

Για τη φετινή σεζόν, σε προσωπικό επίπεδο: «Αυτή η χρονιά ήταν για εμένα πολύ δύσκολη, μια μεγάλη πρόκληση όσον αφορά το αγωνιστικό κομμάτι. Το ότι βρέθηκα εδώ, στη συγκεκριμένη ομάδα και όχι απλά κάπου στο εξωτερικό, ήταν μια πολύ μεγάλη πρόκληση για ‘μένα εξ αρχής και ζορίστηκα αρκετά, ειδικά στα μισά και προς το τέλος της σεζόν. Έπρεπε να βρω έναν οποιονδήποτε τρόπο να προσφέρω πράγματα στην ομάδα, είτε με ένα κρίσιμο σουτ, είτε με μια καλή πάσα, ακόμη και με ένα κόψιμο σε σωστό timing. Από εκεί που σε προηγούμενες ομάδες οργάνωνα την επίθεση και είχα πολύ πιο κομβικό και βασικό ρόλο, εδώ έπρεπε να κάνω τα πολύ απλά και βασικά πράγματα. Έμαθα πολύ από αυτό. Συνέχισα να δουλεύω, αυτό νομίζω ήταν που με κράτησε στο παρόν και δεν έκανα… check-out. Εγώ βάζω θετικό πρόσημο σε όλο αυτό, γιατί κέρδισα πολλά κομμάτια για εμένα, για την Πηνελόπη, ως αθλήτρια. Έμαθα καλύτερα τον εαυτό μου».

Για το αν ήταν η καλύτερη χρονιά της στο εξωτερικό: «Ήταν σίγουρα η καλύτερή μου χρονιά, η πιο μεστή θα έλεγα, γιατί ανακάλυψα τον εαυτό μου, δούλεψα περισσότερο, με μεγαλύτερη ωριμότητα. Μπόρεσα να αντιληφθώ κάποια πράγματα που έβλεπα γύρω μου όσον αφορά το μπασκετικό κομμάτι, μπορούσα ευκολότερα να συντηρήσω τον εαυτό μου. Γνώρισα κι εδώ σε άλλες ομάδες σπουδαίες παίκτριες, έμαθα από αυτές και απ’ τις συμπαίκτριές μου. Ακόμα κι αν τελειώναμε χωρίς το πρωτάθλημα, πάλι το ίδιο θα έλεγα, γιατί ήταν τόσο γεμάτη αυτή η χρονιά, με τόσα πολλά συναισθήματα, που ήταν φανταστικά για την καριέρα μου».