Σλούκας: «Αισθάνομαι δικαιωμένος για τις επιλογές μου, φέτος ο Ολυμπιακός έχει παίκτες όπως Βεζένκοβ, που στις δύσκολες στιγμές θα τραβήξουν κουπί»
Τα podcast της GBL εγκαινίασε ο Κώστας Σλούκας, με τον Έλληνα αθλητή να δηλώνει ότι αισθάνεται δικαιωμένος για τις επιλογές που έκανε στην καριέρα του, ενώ όπως είπε ο Ολυμπιακός έχει προσθέσει στο ρόστερ του ποιότητα και προσωπικότητα.
Αναλυτικά όσα είπε ο αρχηγός του ΠΑΟ:
Για το πώς νιώθει για την περσινή σεζόν:
«Ειμαστε και είμαι πολύ χαρούμενος και δικαιωμένος για τις επιλογές προσωπικές και της ομάδας. Ήταν μία δύσκολη χρονιά για όλους μας και παρά τις δυσκολίες και τα σκαμπανεβάσματα, γίναμε πρωταθλητές Ελλάδας και Ευρώπης».
Για το πώς χαρακτηρίζει την περσινή χρονιά με τρεις λέξεις:
«Επίπονη σίγουρα, λυτρωτική στο τέλος και θα πω και ενωτική, γιατί ξαναένιωσε κόσμο και ομάδα ακόμα περισσότερο, γιατί ο Παναθηναϊκός είναι μία μεγάλη ομάδα, που έχει συνηθίσει την ομάδα σε επιτυχίες».
Για το πόσο εύκολο είναι να παραμείνει ο Παναθηναϊκός AKTOR στο ίδιο επίπεδο φέτος:
«Δεν μπορώ να πω ότι είναι εύκολο. Είναι σημαντικό ότι όλοι όσοι αγωνίζονται στην ομάδα γνωρίζουν που βρίσκονται. Το κίνητρο πρέπει να είναι υψηλότερο επειδή όλοι θέλουν να κερδίσουν τον πρωταθλητή. Πρέπει όλοι να δουλέψουν πιο σκληρά, γιατί είναι πιο δύσκολο να μείνει στην κορυφή».
Για το ποια ήταν η μεγαλύτερη χαρά που ένιωσε μέσα στην περσινή σεζόν:
«Είχε και πίκρες η χρονιά. Η πρώτη μεγάλη χαρά ήταν η πρόκριση στο Final Four. Ήταν η πιο δύσκολη σειρά που είχα ποτέ, αλλά ήρθε με τέτοιο τρόπο, που ήταν λυτρωτικό. Απέναντι σε μία ομάδα που πίστευαν κάποιοι ότι θα κερδίσουμε εύκολα, έκανε μπρέικ πολύ νωρίς.
Θυμάμαι όταν έγινε το 2-1 και είχα παίξει ένα κακό παιχνίδι και παίζαμε για αν θα πάμε σπίτι μας ή θα φέρουμε την σειρά στο ΟΑΚΑ, δεν χωρούσα στο δωμάτιο. Καθόμουν να διαβάσω βιβλίο ή να δω σειρά και υπήρχε μία ανησυχία, δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Σηκωνόμουν στο παράθυρο, σκεφτόμουν, ήταν δύσκολες μέρες.
Θα πω και μία ιστορία. Είχαμε πρωινό την μέρα του 4ου αγώνα και κατέβηκα 7:45, ενώ το πρωινό ήταν στις 9:00. Και βγαίνω και βλέπω τον Ιωάννη (σ.σ Παπαπέτρου) να κάθεται στον ήλιο, στις 7:30 και να σκέφτεται. Υπήρχε μία ανησυχία ότι ενώ είχαμε πάει στην πηγή, έπρεπε να πιούμε νερό. Να πάμε στο Final Four. Είχαμε πει ότι εκείνη την μέρα θα την θυμόμαστε, ίσως είναι η μέρα που θα θυμόμαστε όταν κατακτήσουμε την Ευρωλίγκα και έγινε.
Ήταν για όλους πολύ δύσκολο. Τερματίσαμε δεύτεροι στην κανονική περίοδο και στο πρώτο ματς πετάξαμε την μισή μας χρονιά, χάνοντας στην έδρα μας. Προσωπικά έχω ένα αίσθημα ευθύνης όταν με εμπιστεύονται ομάδα, προπονητής, διοίκηση, κόσμος, προσπαθώ να δινω τον καλύτερό μου εαυτό για να πετυχαίνουμε τους στόχους μας.
Αυτό που λέω στους δικούς μου ανθρώπους είναι ότι σε μία σειρά που θες τρεις νίκες, δύο νίκες, οι καλές ομάδες θα τις κάνουν. Το θέμα είναι η τρίτη νίκη. Να δείξεις ότι είσαι πρωταθλήτρια ομάδα, ότι είσαι μάγκας και έχεις τους παίκτες που μπορούν να το κάνουν.
Η Μακάμπι ενώ ήταν κοντά δεν το έκανε, ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα ήταν κοντά και δεν το έκανε. Ο Παναθηναϊκός έπαιξε 5-6 παιχνίδια πέρυσι με την πλάτη στον τοίχο, έδειξε χαρακτήρα, βγήκαν οι προσωπικότητες μπροστά και πήραν το αποτέλεσμα, ενώ άλλες ομάδες δεν το κατάφεραν, εκεί που ήταν στην πηγή, δεν ήπιαν νερό. Αυτό ξεχωρίζει την πρωταθλήτρια ομάδα, από την καλή ομάδα».
Για το πώς φαντάζεται το φετινό πρωτάθλημα:
«Ο Ολυμπιακός έχει ενισχυθεί πάρα πολύ. Οι περσινοί τελικοί ήταν δύσκολοι. Ήταν όμορφο να τους παρακολουθεί ένας φίλαθλος. Ήταν συγκλονιστική. Είχε χρόνια να γίνει η ανατροπή. Τις τρεις νίκες τις κάνουν οι ομάδες που έχουν μέταλλο πρωταθλητή.
Φέτος δείχνει ο Ολυμπιακός ότι είναι ακόμα πιο δυνατός. Φέτος έχει προσωπικότητες που έχουν μέταλλο πρωταθλητή και φαίνεται, όπως ο φίλος μου ο Σάσα (σ.σ Βεζένκοβ). Έχει παίκτες που στις δύσκολες στιγμές θα τραβήξουν κουπί και όλοι μαζί αναμένουμε τις αναμετρήσεις».
Για το αν αμφέβαλε ποτέ την περσινή σεζόν:
«Όχι δεν αμφέβαλα. Πέρασα δύσκολα στην αρχή γιατί είχα τραυματισμούς. Αλλάζεις περιβάλλον, στυλ προπόνησης. Ήθελα να δείξω και κάτι παραπάνω γιατί μου αρέσει η δουλειά, να κάνω πράγματα. Άρχισα να προσαρμόζομαι. Για τον εαυτό μου και την ομάδα δεν αμφέβαλα.
Αυτό που είχαμε πει με τον πρόεδρο και τον προπονητή ήταν ότι θα κάνουμε ταμείο στο τέλος. Είναι προφανές ότι μία καινούρια ομάδα με καινούριους παίκτες και προπονητή θέλει χρόνο να πάρει το αποτέλεσμα».
Για το γεγονός ότι θα ήταν επιτυχία για τον περσινό Παναθηναϊκό έστω να πήγαινε Final Four:
«Ισχύει αυτό γιατί αν σκεφτούμε ότι ο Παναθηναϊκός τα τελευταία 3-4 χρόνια ήταν μεταξύ 15ης και 17ης θέσης. Θα ήταν τρελό να πει κάποιος ότι θα κατατήσει την Ευρωλίγκα η Βιλερμπάν».
Για τον Εργκίν Αταμάν:
«Ο Αταμάν είναι πολύ αισιόδοξος σαν άνθρωπος κι αυτό πηγάζει από τη δουλειά. Πολλοί τον έλεγαν τρελό. Θυμάμαι εμείς χάναμε σε ένα παιχνίδι από τη Μακάμπι εντός έδρας και ο άνθρωπος έλεγε "πάρτε εισιτήρια για Final Four", το πίστευε πραγματικά και έγινε».
Για το αν τον ξεκλείδωσε ο Αταμάν και τι ήταν αυτό που έκανε για να το κάνει:
«Τον κόουτς τον γνωρίζω γιατί παίζαμε πολλά χρόνια αντίπαλοι στην Τουρκία. Έχω πολύ καλή άποψη για το άτομό του και προπονητή. Είδα πώς έχτισε από το μηδέν την Εφές και την έφερε στην κορυφή της Ευρώπης. Εγώ αυτό που ζητάω γενικότερα από τους προπονητές μου και το περιβάλλον μου είναι εμπιστοσύνη, να γνωρίζουν ποιον άνθρωπο παίρνουν.
Είχα πει και στον πρόεδρο και τον προπονητή ότι "την επόμενη στιγμή που θα πιστέψετε ότι έγινε κάτι λάθος, θέλω κατευθείαν να μου το πείτε, γιατί μόνο έτσι θα πάει καλά η ομάδα και θα φέρει επιτυχίες". Νομίζω ότι αυτή η ευθύτητα και ειλικρίνεια είναι σημαντική και πέρυσι αυτό υπήρχε».
Για τα όνειρα που είχε ο Σλούκας παιδί:
«Εγώ ξεκίνησα να σκέφτομαι επαγγελματικά σε ηλικία 12-13 ετών, που μπαίνεις στα κλιμάκια, θες να πας στις μικρές εθνικές. Τα όνειρά μου δεν ήταν μακροπρόθεσμα, να κατακτήσω την Ευρωλίγκα ας πούμε. Ήταν σιγά-σιγά. Έβαζα μικρούς στόχοςυ, να πάω εθνική ομάδα, να κάνω μία καλή χρονιά με την ομάδα. Δούλευα για αυτό καθημερινά.
Με βοήθησε σε αυτό και ο πατέρας μου, ότι κάθε μέρα πρέπει να δουλεύεις μεθοδευμένα και όχι άσκοπα. Με την πάροδο του χρόνου πήρα πράγματα από την ρουτίνα κάποιων παικτών και το έχτισα. Δεν είχα όνειρο να γίνω MVP ή να σηκώσω Ευρωλίγκα. Για μένα το όνειρό μου ήταν να γίνω επαγγελματίας αθλητής. Και τρώγωντας θα ερχόταν η όρεξη. Βήμα-βήμα, μετά από σκέψεις, πήρα επιλογές που με έβγαλαν στον σωστό δρόμο και έγινε αυτό που βλέπεις σήμερα».
Για το αν η πραγματικότητα ξεπέρασε τα όνειρά του: «Σίγουρα παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες. Γιατί και με βοήθησαν. Είναι πάρα πολλές. Όταν ήμουν στον Ολυμπιακό, το 2011/12, ήμουν εκτός 12αδας από τον Ίβκοβιτς και νομίζω ήταν 22 Δεκεμβρίου, το θυμάμαι σαν τώρα, που πηγαίναμε να παίξουμε στην Γαλλία για την Ευρωλίγκα και την προηγούμενη μέρα τραυματίστηκε ο Σπανούλης.
Εγώ μπήκα στην 12αδα και στην διάρκεια του αγώνα χτύπησαν 4 άτομα. Νομίζω έπαθαν θλάση ο Κατσίβελης και ο Μάντζαρης, χτύπησε ο Πελεκάνος, οπότε αναγκαστικά και ο προπονητής έπρεπε να με βάλει μέσα. Θα σου πω ότι ήμουν έτοιμος επειδή είχα κάνει προπόνηση. Γενικά δεν άφηνα τον εαυτό μου. Μπήκα μέσα, έπαιξα καλά και σιγά-σιγά άρχισα να καθιερώνομαι".
Για το πώς μπορεί να είναι έτοιμος πνευματικά να παίξει όταν μπορεί για καιρό να μην παίζει:
«Με ρωτάνε πολλές φορές παιδιά ποια είναι η συμβουλή μου. Γενικά δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές, γιατί πιστεύω οτι τα παιδιά δεν ακούν.
Αυτό που με καθοδηγεί είναι ότι την αυτοπεποίθηση και την σιγουριά για τον εαυτό σου τον παίρνεις από την προπόνηση. Ας πούμε ο κόσμος βλέπει να βάζω ένα σουτ. Αυτό το σουτ εγώ το έχω κάνει χιλιάδες φορές, οπότε έχω μία σιγουριά. Είτε το χάσω είτε το βάλω, έχω μία σιγουριά.
Δεν κάνω πράγματα που δεν έχω δουλέψει. Όταν δουλεύεις κάτι πολλές φορές βγαίνει στο παιχνίδι. Δεν κάνω φαντεζί πράγματα, αλλά πράγματα που κάνω χρόνια και νιώθω σίγουρος. Αυτό είναι το μυστικό. Σκληρή προπόνηση και πίστη».
Για την βασική αρχή που διέπει τις σχέσεις του με ανθρώπους:
«Γενικά έχω μικρό κύκλο κοντινών ανθρώπων. Κυρίως είναι εκτός αθλητικών πλαισίων και μπάσκετ. Τους εμπιστεύομαι πάρα πολύ, η άποψή τους μετράει πάρα πολύ για μένα. Δεν ακούω σχόλια, άλλων, τρίτων. Δεν επηρεάζομαι. Κάποιον τον εμπιστεύομαι αμέσως 100-0, αν δω κάτι περίεργο όμως, σταματάω αμέσως. Θα με χαρακτήριζα κλειστό χαρακτήρα. Για να μπει κάποιος στον κύκλο μου δοκιμάζεται καθημερινά. Για αυτό τον λόγο είναι και κλειστός ο κύκλος μου».
Για το πόσο σημαντικό ρόλο έχει παίξει το περιβάλλον του σε αυτό που είναι:
«Έχει παίξει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Τις δύσκολες στιγμές η στήριξή τους είναι εκεί. Η αγάπη τους είναι ανιδιοτελής. Η κριτική τους είναι καυστική γιατί έτσι πρέπει. Για αυτό υπάρχει αλληλοεκτήμηση και σεβασμός. Είναι καταξιωμένοι άνθρωποι, που έχουν την ίδια ανάγκη να έχουν έναν άνθρωπο-αδελφό για την υπόλοιπη ζωή τους».
Για το πώς νιώθει για την φετινή σεζόν και αν υπάρχει άγχος:
«Πάντα υπάρχει άγχος όταν είσαι σε ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο. Οφείλεις να κοιτάς το παρελθόν και το μέλλον. Ο Παναθηναϊκός τρέφεται με τίτλους, οπότε υπάρχει άγχος και πίεση. αυτή είναι η ζωή μας. Νομίζω όλα τα παιδιά σε αυτό το επίπεδο τα καταφέρνουν. Το δικό μου μυστικό είναι ότι αν δεν νιώθεις σίγουρος, κάνε προπόνηση. Αυτό είναι το κλειδί για μένα.
Δεν μπορώ να πω ότι είμαι κανένας ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης, που βάζω την μπάλα με το πόδι ή καρφώνω ανάποδα. Υπήρξαν πιο ταλαντούχοι αθλητές από μένα».
Για τον ποιον συμπαίκτη θα επέλεγε να έχει σε όλη την καριέρα του:
«Τον φίλο μου Βέσελι που έχω εξαιρετικές σχέσεις, αλλά και όλα τα παιδιά, Ο Γιώργος Πρίντεζης που τιμήθηκε, τον Παπανικολάου, τον Λαρεντζάκη, τον Παπαπέτρου. Έχω καλές σχέσεις με πολλά παιδιά. Μάλλον θα διάλεγα τον Βέσελι. Δεν έχω κάποιον που δεν θέλω να έχω. Είμαι χαρακτήρας που προσαρμόζομαι, περνάω δύσκολα εγώ, αλλά προσαρμόζομαι».
Για τον θάνατο του Πάρη Δερμάνη:
«Ήταν σοκαριστικό. Στο Βελιγράδι. Δύο-τρεις ώρες πριν πάει στο νοσοκομείο μιλούσαμε στο λόμπι και πίναμε καφέ. Στην προπόνηση εξαφανίστηκε, πήγε στο νοσοκομείο και μαθαίναμε ότι χαροπαλεύει. Ήταν δύσκολο να διαχειριστούμε και την πίεση του αποτελέσματος.
Το να χάσεις ένα παιχνίδι - μεταξύ μας τώρα - δεν είναι κάτι. Ο άνθρωπος πάλευε για την ζωή του. Σίγουρα τον είχαμε στο μυαλό μας και ήταν δύσκολες εκείνες οι μέρες και εκείνες που ακολούθησαν».