«Το 1% της συζήτησης στο ΔΣ. ήταν τι θα γίνει με τη βαθμολογία. Το 99% της συζήτησης ήταν το τι θα κάνουμε του χρόνου και τι λίγκα θέλουμε. Το πώς βγήκε ο πρωταθλητής φέτος δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Ίσως μόνο για τους φιλάθλους έχει κάποιο. Για εμάς που ασχολούμαστε με τη δομή του μπάσκετ δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Εμείς προσπαθούμε όλα αυτά τα χρόνια να φτιάξουμε μια λίγκα και δεν το έχουμε πετύχει. Είναι μια απόλυτη αποτυχία.
Αν και μας αρέσει να λέμε ότι ο κορονοϊός δίνει μια ευκαιρία να κάνουμε κάτι, εγώ σας λέω ότι εδώ και 2-3 χρόνια έχει αρχίσει να κινείται το πράγμα. Από τότε που μπήκε στη λίγκα είναι η πρώτη φορά, που βλέπω μια πλειοψηφία ιδιοκτητών, που έχουν και τη θέληση και τα μέσα να υποστηρίξουν μια αλλαγή. Έχουν επίσης την αυτοπεποίθηση και την ψυχική δύναμη να μην τους ενδιαφέρει τι λένε οι μεγάλοι, που προφανώς έχουν άλλου είδους πιέσεις. Το τι κάνουν αυτοί δεν έχει σχέση με μας. Εμείς δεν παίζουμε για το πρωτάθλημα και κάποια στιγμή αποφασίσαμε ότι ίσως θα έπρεπε να φτιάξουμε μία καλή λίγκα.
Θέλουμε επαγγελματικό μπάσκετ στην Ελλάδα; Επαγγελματικό μπάσκετ παίζεται στις περισσότερες λίγκες της Ευρώπης. Όλοι οι παίκτες είναι πληρωμένοι, έχουν 5,6 ή 7 Αμερικανούς και παίζουν η μία εναντίον της άλλης. Το ημιεπαγγελματικό μπάσκετ είναι σαν την Α2 με δύο Αμερικανούς για να φέρνουν κάποια ποιότητα, άλλους δύο παίκτες να πληρώνονται και οι υπόλοιποι να είναι ερασιτέχνες. Εγώ θεωρώ ότι και το επαγγελματικό και το ημιεπαγγελματικό μοντέλο έχουν μια αξία και πρέπει να τα κοιτάξουμε ανάλογα και με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας.
Αφού πήγε εκεί η συζήτηση, κατάλαβα ότι η πλειοψηφία των ατόμων με τα οποία συζητούσα, θεωρούν ότι πρέπει να έχουμε μία επαγγελματική λίγκα. Αυτή έχει κάποιες βασικές προϋποθέσεις. Για να έχεις μία ομάδα με έναν προπονητή, βοηθό προπονητή, τεχνικό επιτελείο, ένα λογιστή, έναν που πουλάει εισιτήρια, έναν για το μάρκετινγκ, ένα ρόστερ σαν το δικό μας στο Ρέθυμνο κάθε χρόνο, το μίνιμουμ κόστος για μια ομάδα της Αθήνας είναι 800.000 Ευρώ. Για την επαρχία ανεβαίνει στο ένα εκατομμύριο ευρώ.
Δέκα με δώδεκα ομάδες μπορούν να καλύψουν αυτά τα μπάτζετ. Εγώ πιστεύω ότι είναι εντάξει, διότι και πληθυσμιακά δεν μπορεί να αντέξει η Ελλάδα περισσότερες. Αν δείτε, χώρες με το δικό μας πληθυσμό δεν έχουν περισσότερες ομάδες. Και κάτι άλλο. Όταν κάθε χρόνο “σκάνε” οι τέσσερις από τις 14 ομάδες, αυτό δεν οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τελικά οι ομάδες πρέπει να είναι δέκα; Απλά μαθηματικά.
Υπάρχει θέληση να ξανασχεδιάσουμε τη λίγκα. Αυτά που συζητάμε τα δέχεται η πλειοψηφία των ομάδων. Πρέπει να φτιάξουμε το προϊόν για να ενδιαφερθούν και τα κανάλια. Αν παρουσιάζεσαι έτσι, δεν αξίζεις και πολλά. Μου είπε πρόσφατα ένας πρώην παίκτης του ΝΒΑ, ο Τζαμάλ Μάσμπερν, ότι αυτό που είδαμε με τον κορονοϊό είναι ότι ο κόσμος θα καθίσει να δει οτιδήποτε. Εσείς που είστε στα media ξέρετε ότι το περιεχόμενο είναι το παν. Θα βρεις κάπου να σε δείξουν. Αλλά αυτό που θα δείξεις πρέπει να έχει μια αξία».
Για τη διαιτησία,: «Δεν είμαι τόσο καλός σε θέματα διαιτησίας. Θα πω κάτι αν δω κάποια απίστευτα κακή διαιτησία, που έχει γίνει κανα δυο φορές στο Ρέθυμνο, αλλά απ’ όσο καταλαβαίνω η πλειοψηφία των ομάδων θέλει οι παρατηρητές να είναι στον ΕΣΑΚΕ. Καταλαβαίνουμε ότι είναι ένα ημιεπαγγελματικό αντικείμενο η διαιτησία που το έχει η ΕΟΚ, αλλά θέλουμε να έχουμε άποψη. Νιώθουν οι ομάδες ότι επιβάλλονται διαιτητές από κάπου αλλού. Κι αυτό ενοχλεί και το καταλαβαίνω».
«Μια καλή λίγκα θα αποτελείτο ιδανικά από τα πέντε brands (σ.σ. Παναθηναϊκό, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη) συν 5-7 ομάδες που έχουν είτε καλές διοικήσεις είτε αντιπροσωπεύουν κάτι. Αν πράγματι πάμε να φτιάξουμε μια λίγκα που θα έχει βάσεις και χωρίς να αλλάξουμε την πυραμίδα του μπάσκετ, δηλαδή αυτός που έρχεται από κάτω να μπορεί να ανέβει, τηρώντας όμως τις προϋποθέσεις.
Μια ισχυρή πλειοψηφία έχει πει ότι θέλουμε επαγγελματικό μπάσκετ. Επίσης μια ισχυρή πλειοψηφία έχει πει ότι δεν θέλουμε μια λίγκα που στο τέλος “σκάνε” ομάδες ή παίζουν με εφήβους και αλλοιώνουν το πρωτάθλημα και βάζουν κι εσένα σε μπελάδες, γιατί αναγκάζεσαι να αναπροσαρμόσεις το δικό σου μπάτζετ για να κάνεις μεταγραφές και να σωθείς παίζοντας απέναντι σε ομάδαρες, που έχουν όλους τους παίκτες απλήρωτους».
Όσο για το Ρέθυμνο, ήταν ειλικρινής: «Εμείς έχουμε 1200 θέσεις, πουλάμε 1000 διαρκείας, αλλά επειδή παίζουμε στις 15.30 πολλοί δεν μπορούν να έρθουν. Στις 15.30 ποιος θα έρθει;
Είμαι ευχαριστημένος από τον κόσμο του Ρεθύμνου, αλλά το πρόβλημα είναι ότι… ταβανώσαμε. Πιάσαμε ταβάνι λόγω της λίγκας. Το Ρέθυμνο δεν μπορεί να μεγαλώσει άλλο αν δεν μεγαλώσει και η λίγκα και αν δεν μπορεί να κάνει ανακαίνιση στο γήπεδό του. Γενικά πρέπει να γίνει ένα σοβαρό λίφτινγκ στα γήπεδα για να είναι και ωραίο όταν φαίνεται στην τηλεόραση. Η εικόνα στην τηλεόραση αυξάνει το ενδιαφέρον γενικότερα. Αυτό που παίζεται στο γήπεδο δεν είναι κακό, αλλά λόγω της φήμης της ελληνικής λίγκας έρχονται κάποιοι παίκτες σαν τον Φράνκαμπ, που είναι φανταστικό να τους βλέπεις στα γήπεδα».